۱۴۰۲ مهر ۱۵, شنبه

دکترین تمکین

 بسمه تعالی

صبر استراتژیک، پاسخی با ضربه مغزی توأم با مرگ موقت خواهد داشت. ظرف زمان و مکان تعریفی نخواهد داشت در شوک ناشی از مرگ موقت. زندگی مجدد پس از مرگ موقت با ذجر و خواست خودکشی همراه خواهد بود. خودکشی که حاصل از انتقام مرگ موقت است، مطلوب ماست



در کارگاه نجاری ماری به اره ای برخورد می کند. دندانه اره آسیبی به بدن مار می زند. مار به گمان اینکه اره قصد حمله و آزار وی را دارد؛ اره را گاز گرفته و دندانه های اره دهان مار را زخمی می کند و بر اثر فشار وارده توسط مار دندانهای نیش مار ضربه خورده و مار را عصبانی می کند. مار دندانهای نیش خود را برای ضربه نهایی آماده می کند. بنا به غریزه، مار بدن خود را به دور اره می پیچد تا با فشار حداکثری اره را برای زدن نیش آماده کند. روز بعد نجار لاشه مار را در حالیکه دندانه های اره در بدنش فرورفته بود و مار را از پا انداخته بود؛ پیدا می کند.

رژیم صهیونیستی یهود با ابزار آمریکا بر اثر زخمی که در اثر برخورد با انقلاب مردم ایران بر بدنش وارد شده است، خشمگین است و در تلاشهای خود برای زدن نیش مرگ شکست را متحمل شده است. این رژیم نامشروع بین المللی در تلاش است تا با فشار حداکثری ایران را که همانند اره ای سلطه این رژیم نامشروع بر کشور را قطع نموده است را تنبیه نماید و کشور را مجددا به زیر سلطه خود باز گرداند، از همین روی استراتژی هزار زخم را طراحی و عملیاتی نمود و تمامی تلاش و سرمایه خود را برای تجزیه ایران در چهارچوب جنگ ترکیبی به کار گرفته است.

ایران اما دارای پتانسیل هایی است که می توان به دندانه های ارّه تشبیه کرد. از جمله این پتانسیل ها اجماع جهانی کشورهای ضد امپریالیسم، کشورهای زخم خورده از یهود با ابزار آمریکا، نیروهای سازمان یافته مقاومت، نیروهای سازمان نیافته مقاومت، هسته های مقاومت در جهان، توان نظامی، اشراف اطلاعاتی در جهان، توانایی بازدارندگی اقدامات کشورهای حامی منافع یهود در منطقه، اشراف کامل اطلاعاتی در سرزمین های اشغالی، اشراف کامل اطلاعاتی بر روی اپوزیسیون برانداز و تجزیه طلب و همچنین توانایی خنثی سازی تحریم ها از طریق دور زدن تحریم ها، ایرانیان مقیم خارج از کشور  و … می باشد. هر کدام از این پتانسیل ها می تواند در شرایط مقتضی مورد استفاده قرار گیرد.

زمانیکه ما زمین و قاعده بازی را تعریف می کنیم، با تلفیق قاعده بازی با شرایط محیطی و محاطی زمین می توانیم دندانه های زیادی را برای ارّه تعریف کنیم. خواه قاعده بازی فشار مقاومت باشد خواه دیپلماسی اجبار و خواه مذاکرات فریبا.

دیپلماسی اجبار:

فرآیند تاثیرگذاری بر محاسبات طرف مقابل با بهره گیری از تهدیدات مختلف از جمله حمله نظامی و یا حتی انجام عملیات نظامی کوتاه مدت و محدود را دیپلماسی اجبار می گویند. در حقیقت این دیپلماسی درصدد حل یک اختلاف و رسیدن به نوعی سازش به نفع طرف اجبار کننده است.

مکانیسم ها و ابزارهای دیپلماسی اجبار:

دیپلماسی اجبار از ابزار های مختلفی بهره می گیرد که الزاما مکانیسم آنها یکسان نیست. بعنوان مثال در ابزار عملیات نظامی، مکانیسم اثر نیز نظامی است. اما در ابزار حقوقی مکانیسم می تواند حقوقی، سیاسی یا اقتصادی باشد. در کل در دیپلماسی اجبار تهدیدات برای وادار ساختن طرف مقابل به تبعیت اقدام اولیه محسوب می شود.

علاوه بر ابزارهای حقوقی و نظامی، این دیپلماسی از ابزارهای نهادها و سازمان های بین المللی نیز بهره می برد. بهره وری از نهادها و سازمان های بین المللی دو هدف را دنبال می کند:

۱- مشروعیت بخشی به این مدل دیپلماسی

مشروعیت بخشی به اقدامات وادار کننده و یا به عبارتی دیگر زور مدارانه از طریق نهاد ها و سازمان های بین المللی علاوه بر کاربرد بین المللی، در درون کشورهای مجری نقش توجیه کننده اقدامات دولت در افکار عمومی را ایفا می کند و گرفتن مجوز در پارلمان ها و قانونی کردن اقدامات دولت را تسهیل می نماید.

۲- انتقال اطلاعات راهبردی و همگام سازی کشورهای عضو این سازمانها به جهت کاهش هزینه های سیاسی و اقتصادی با انتصاب دیپلماسی اجبار به این نهادها و سازمانها

انتقال اطلاعات راهبردی و همگام سازی کشورهای عضو، این کشورها را در صحنه بین المللی با مجری دیپلماسی اجبار همراه کرده و ضمن عملیاتی کردن این دیپلماسی توسط کشورها به جهت کاهش هزینه های سیاسی و اقتصادی، یک اجماع بین المللی علیه کشور هدف تشکیل می شود. بعنوان مثال می توان از اقدامات منفی سازمان انرژی اتمی و سازمان ملل علیه ایران با فشار آمریکا در پرونده انرژی اتمی و موضوع حقوق بشر علیرغم نقض مواد مصوبه همان سازمانها، و اعمال تحریم ها نام برد.

تهدید نظامی و یا انجام عملیات نظامی محدود و مؤثر یکی دیگر از ابزارهای دیپلماسی اجبار می باشد که در صورت عدم احراز نتیجه مطلوب از طریق ابزارهای حقوقی، سیاسی و اقتصادی و یا تحلیل عدم نتیجه بخشی این ابزارها توسط مجری این دیپلماسی؛ به جهت تخریب توانایی ها برای سلب اراده و وادار کردن طرف مقابل به تبعیت می تواند از آن استفاده بشود. رایج ترین تهدید های نظامی استفاده از عبارت «گزینه نظامی روی میز است» و یا انجام مانور های نظامی در نزدیکی مرزهای کشور مقابل می باشد.

مکانیزم اعتراضات، اغتشاش و آشوب و ترورهای کور و یا هدفمند در کشور هدف زمانی در دیپلماسی اجبار قابلیت اجرایی دارند که ابزارهای اجبار بی اثر بوده و یا نتیجه معکوس داشته و همچنین کشور یا کشورهای مجری توان انجام عملیات نظامی محدود و مخرب را نداشته باشند. این مکانیزم و همزمانی آن با افزایش فشارهای بین المللی ضمن تخریب شهرها و معترض ساختن سایر شهروندان به عدم اجرای خواست مجری دیپلماسی اجبار، تلاش می شود تا برای بازگشت آرامش ارادۀ اداره سلب و تبعیت جایگزین آن بشود. فشارهای بین المللی در این مرحله شامل تحریم های اقتصادی و محکومیت های حقوق بشری به طور اعم و اعتراض به تلاش برای بازگرداندن امنیت از طریق بازداشت و محکومیت اغتشاشگران به طور اخص می باشد. در این خصوص می توان به اغتشاشات سالهای ۸۸ و ۱۴۰۱ اشاره نمود.

مهمترین نهاد بین المللی در خصوص اعمال دیپلماسی اجبار شورای امنیت سازمان ملل است که وظیفه اصلی که برای خود تعریف نموده است مشروع سازی کاربرد زور و تثبیت ثبات هژمونی صهیونیسم با ابزار آمریکا می باشد.

دیپلماسی اجبار ایرانی

ایران امروز با دو بال سرخ شهادت طلبی عاشورایی و سبز مهدوی (دیدگاه آخرالزمان) و سر سفید ولایت مداری در آسمان اراده الهی در حال پرواز و اوج گیری است.

از آنجایی که همیشه میدان – فارغ از شکل آن – تعیین کننده نوع و قدرت دیپلماسی است، لذا حضور در میدانی که به مرزهای کشور و منطقه مختص نشود و فرا منطقه ای باشد؛ قدرت ایران را در جهان تثبیت خواهد کرد. حضور نظامی می تواند علاوه بر تثبیت میدان به جهت به کار گیری در دستگاه دیپلماسی، دشمن را به جهت دفاع از خود، از منطقه دور کند و یا با کاهش نیرو در منطقه مواجه کند. لازم به ذکر است که مکان حضور میدانی به گونه ای انتخاب بشود تا نیروهای دشمن در منطقه درگیر بشوند.

نباید منحصراً منتظر تهدید برای تبدیل به فرصت و یا تنها عامل تحریک برای تبدیل آن به فرصت بود. برای داشتن دست بالا باید در هر میدانی فرصت سازی بکنیم تا بتوانیم از آن فرصت ها به جهت تمکین دشمن در برابر اراده ملت ایران استفاده بکنیم. از آنجایی که دشمن علیه ما جنگی ترکیبی را آغاز کرده است، لذا در برابر جنگ ترکیبی دفاعی ترکیبی مطلوب خواهد بود.

در صورت انجام بازی امنیتی در دفاع ترکیبی، سیاست و متعاقب آن اقتصاد را نیز این بازی تحت الشعاع خود قرار خواهد داد. از آنجایی که تلفات و هزینه کمتر در این دفاع مطلوب خواهد بود؛ لذا آغاز بازی با کاشت مین های امنیتی مختلف و متفاوت زمان دار و یا دارای هدایت از راه دور در زمین بازی دشمن، می تواند تلفات و هزینه ها را به حداقل ممکن برساند. به جهت بازدهی بیشتر بهتر است مین های امنیتی که در زمین بازی دشمن کاشته می شوند در فصل های سیاسی، اقتصادی و امنیتی یا بیولوژیکی تعریف، تبیین و تهیه بشوند.

هدف اصلی که میدان مین در بازی امنیتی در دفاع ترکیبی دنبال می کند، نه خنثی سازی تحریم ها و توطئه ها، بلکه خنثی سازی دشمن در اقمار خود می باشد. تجربه ثابت کرده است که مقابله با دشمن در دفع توطئه، در قاعده زدن شاخه و برگ عمل کرده است و دشمن در بازه های زمانی مختلف و متفاوت مجدداً با درست کردن شاخه و برگ های جدید و در مواردی متعدد، مجدداً به میدان نبرد بازگشته است.

در ایجاد میدان مین امنیتی، نه زدن شاخه و برگ، بلکه زدن تنه و ریشه مد نظر است؛ ایجاد شمشیر داموکلس بر گردن دشمن زمانی بازدهی خواهد داشت که اولاً شمشیر بسیار برنده و سخت باشد و ثانیاً دشمن از آن حساب ببرد. زمانی که با وجود حضور این شمشیرها دشمن آزادانه به تحرکات خود علیه نیروهای ما ادامه می دهد و پاسخی دریافت نمی کند، این مهم را به دشمن منتقل می کند که شمشیرها بسیار کند و شکننده شده اند. از آنجایی که تقویت و تحکم شمشیرها مستلزم پرداخت هزینه است، لذا میدان مین می تواند جایگزین مناسبی برای این نوع شمشیر باشد.

عفونت و خود ایمنی

در علم طب بیماری وجود دارد بنام بیماری خود ایمنی. در این بیماری سیستم های ایمنی بدن نمی توانند سلولهای خودی و مهاجم را تشخیص دهند، به همین جهت بافت ها و اندامهای بدن را مورد حمله قرار می دهند.

عامل محیطی یکی از عواملی است که باعث ابتلا فرد به این بیماری می شود. این عامل محیطی بر دو نوع است: ۱- عفونت ویروسی و باکتریال ۲- مواد شیمیایی

در صورت ابتلا فرد به این بیماری که در ۱۴ نوع می باشد، تنها در موارد زیر بیمار با مصرف دارو نمی تواند بهبود یابد و به عبارتی دیگر بهبود فرد امکانپذیر نیست:

۱- بیماران سرطانی و یا تحت شیمی درمانی

۲- بیمارانی که پیوند اعضا شده اند. با مصرف داروی ضد بیماری خود ایمنی بدن عضو جدید را پس می زند

۳- بیمارانی که مبتلا به عفونت هستند

در جنگ نرم و جنگ ترکیبی تضعیف و اشتغال به خود توسط دشمن در تمامی ارکان خود، می تواند برای ما نه یک گام، بلکه گام های رو به جلو را به ارمغان بیاورد.

با عفونی کردن جامعه سیاست زده هدف و گسترش عفونت به محافل سیاسی – امنیتی در آن جامعه؛ می توان عفونت پنهان را در رگها و اندام های ارکان و ارگانهای هدف اشباع نمود. هرچه ارکان و ارگانهای بیشتری از هدف درگیر عفونت باشند، و هرچه عفونت بیشتری در ارکان و ارگان ها درگیر باشد، امکان حمله سیستم های ایمنی به اعضا و ارگانها بیشتر است.

وجود عفونت در ساختارها دو راه حل را پیش روی طرف مقابل می گذارد: عدم توجه به عفونت در حال رشد و تلاش برای از بین بردن آن از طریق حمله به خود. در هر دو صورت این مهم به نفع مجری طرح عفونت خواهد بود. چه کشور هدف سرطانی باشد و چه با عفونت های ویروسی و باکتریال بیمار شده باشد، در هر صورت در این نوع بیماری سیستم ایمنی برای بهبود به ارگانها و دستگاه های داخلی به جهت مقابله با سرطان و یا عفونت حمله ور خواهد شد. هدف گرفتن و حمله به ساختارهای سیاسی – اقتصادی توسط ساختار امنیتی باعث تضعیف نظام حاکم شده و ایجاد هرج و مرج ساختاری خواهد کرد. کشوری که با هرج و مرج ساختاری و بی ثباتی اداری دست و پنجه نرم می کند، در صورت مواجه شدن با تهدیدهای بالفعل و عملیاتی دیگر توان مقابله با تهدیدات را نخواهد داشت و فروپاشی را به سادگی تجربه خواهد کرد.

علیرغم تعاریفی که از میدان شده است؛ پروسه فوق در صورت اجرا در کشورهایی همانند عربستان و یا اقمار سعودی همانند بحرین یا امارات و یا رژیم کودک کش صهیونیستی می تواند یکی از ارکان میدانی باشد برای استفاده در دیپلماسی تمکین. به دلیل دارا بودن منابع انرژی عربستان و اقمارش می توانند اهداف مناسبی برای مین گذاری و ابتلا به خود ایمنی باشند.

از آنجایی اهداف اروپایی از لحاظ جغرافیایی با ایران فاصله دارند لذا مین گذاری زمان دار و یا کنترل از راه دور می تواند هزینه های اجبار به تمکین را برای ما کاهش بدهد.

سیاست تعامل، سیاست تضعیف است چراکه با کاهش یا نادیده گرفتن ابزار میدان، در مذاکرات فضا را برای امر و نهی طرف مقابل خالی و مهیا می نماید. در سیاست تمکین اما لازم است تا پیش از انجام هر گونه مذاکرات مین گذاری ها در وجود مختلف خود صورت پذیرد تا در صورت عدم تمکین با عملیاتی کردن مین ها، روند مذاکرات را به نفع خود تغییر دهیم. پیشنهاد می شود تا در صورت تصمیم برای آغاز گفتگوی مجدد با غرب، در حوزه انرژی اقداماتی موثر و تمکین محور صورت پذیرد. بدیهی است مواجه شدن غرب با کاهش و یا فقدان انرژی، همچنین ایجاد میادین مین در انبارهای نفتی محور عبری – عربی – غربی علی الخصوص ذخایر نفتی آمریکا و چاه های نفتی سعودی و اقمارش، می توان تمکین در برابر اراده ملی و قدرت ایران را تضمین نمود.

برای رسیدن به تمکین دشمن در برابر اراده ملی و قدرت ایران، نبض دشمن را گرفته و به قلب و مغز دشمن باید نگاه انسداد شریانی داشت.

 

و من الله التوفیق

علیرضا عابدینی

۲۰ بهمن ۱۴۰۱

منتشر شده در تارنمای اندیشکده یاسین